Pilot çalışma, sakız çiğnemenin tükürüğe mikroplastik bulaştırabileceğini ortaya koydu

Özet: Plastik günlük hayatımızın her yerinde. Kesme tahtaları, giysiler ve temizlik süngerleri gibi kullandığımız pek çok şey bizi mikroplastik adı verilen küçük, mikrometre genişliğindeki plastik parçacıklara maruz bırakabilir. Şimdi bu listeye sakız da eklenebilir. Pilot bir çalışmada, araştırmacılar sakız çiğnemenin tükürüğe parça başına yüzlerce ila binlerce mikroplastik salgılayabileceğini ve potansiyel olarak yutulabileceğini buldular.

Ayrıntılı Açıklama

Plastik her yerde. Kesme tahtaları, giysiler ve temizlik süngerleri gibi günlük hayatta kullandığımız birçok ürün, insanları mikroplastik adı verilen küçük, mikrometre genişliğindeki plastik parçacıklara maruz bırakabilir. Şimdi bu listeye sakız da eklenebilir. Pilot bir çalışmada araştırmacılar, sakız çiğnemenin tükürüğe parça başına yüzlerce ila binlerce mikroplastik salgılayabileceğini ve potansiyel olarak yutulabileceğini buldular.

Araştırmacılar sonuçlarını Amerikan Kimya Derneği'nin (ACS) bahar toplantısında sunacaklar.

Projenin baş araştırmacısı ve Los Angeles Kaliforniya Üniversitesi'nde (UCLA) mühendislik profesörü olan Sanjay Mohanty, "Amacımız kimseyi telaşlandırmak değil" diyor. "Bilim insanları mikroplastiklerin bizim için güvensiz olup olmadığını bilmiyor. İnsanlar üzerinde yapılmış deneyler yok. Ancak günlük yaşamda plastiklere maruz kaldığımızı biliyoruz ve burada incelemek istediğimiz de buydu."

Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar ve insan hücreleriyle yapılan çalışmalar mikroplastiklerin zarar verebileceğini gösteriyor, bu nedenle bilim camiasından daha kesin cevaplar beklerken, bireyler mikroplastiklere maruziyetlerini azaltmak için adımlar atabilirler.

Bilim adamları, insanların her yıl yiyecekler, içecekler, plastik ambalajlar, kaplamalar ve üretim veya imalat süreçleri yoluyla on binlerce mikroplastik (1 mikrometre ile 5 milimetre genişliğinde) tükettiğini tahmin ediyor. Ancak, şekerlemenin dünya çapındaki popülerliğine rağmen, potansiyel bir mikroplastik kaynağı olarak sakız yaygın olarak incelenmemiştir. Bu nedenle Mohanty ve laboratuvarındaki yüksek lisans öğrencisi Lisa Lowe, bir kişinin doğal ve sentetik sakızları çiğnerken potansiyel olarak ne kadar mikroplastik yutabileceğini belirlemek istedi.

Sakızlar kauçuksu bir baz, tatlandırıcı, aroma ve diğer bileşenlerden yapılır. Doğal sakız ürünleri, doğru çiğnenebilirliği elde etmek için chicle veya diğer ağaç özleri gibi bitki bazlı bir polimer kullanırken, diğer ürünler petrol bazlı polimerlerden sentetik kauçuk bazlar kullanır.

UCLA'da lisans stajyeri olarak projeye başlayan ve bu araştırmanın sunumunu yapan Lowe, "İlk hipotezimiz sentetik sakızların çok daha fazla mikroplastik içereceğiydi çünkü taban bir tür plastiktir" diyor.

Araştırmacılar, hepsi piyasada bulunan beş marka sentetik sakız ve beş marka doğal sakızı test etti. Mohanty, farklı çiğneme şekilleri ve tükürüğün insan faktörünü azaltmak istediklerini, bu nedenle her markadan yedi parçanın tek bir kişi tarafından çiğnendiğini söylüyor.

Laboratuarda, kişi sakız parçasını 4 dakika boyunca çiğnedi, her 30 saniyede bir tükürük örnekleri üretti, ardından temiz suyla son bir ağız çalkalaması yaptı ve bunların hepsi tek bir örnekte birleştirildi. Başka bir deneyde, her bir sakız parçasından mikroplastiklerin salınım oranına bakmak için 20 dakika boyunca periyodik olarak tükürük örnekleri toplandı. Daha sonra araştırmacılar her tükürük örneğinde bulunan mikroplastiklerin sayısını ölçtüler. Plastik parçacıklar ya kırmızıya boyandı ve mikroskop altında sayıldı ya da polimer bileşimini de sağlayan Fourier-transform kızılötesi spektroskopisi ile analiz edildi.

Lowe, gram sakız başına salınan ortalama 100 mikroplastik ölçtü, ancak bazı sakız parçaları gram başına 600 mikroplastik kadar saldı. Tipik bir sakız parçasının ağırlığı 2 ila 6 gram arasındadır, yani büyük bir sakız parçası 3.000 plastik parçacığı açığa çıkarabilir. Araştırmacılar, ortalama bir kişinin yılda 160 ila 180 küçük sakız çiğnemesi durumunda, bunun yaklaşık 30.000 mikroplastik yutulmasıyla sonuçlanabileceğini tahmin ediyor. Ortalama bir insan yılda on binlerce mikroplastik tüketiyorsa, sakız çiğnemek yutulan miktarı büyük ölçüde artırabilir.

"Şaşırtıcı bir şekilde, hem sentetik hem de doğal sakızlar çiğnediğimizde benzer miktarlarda mikroplastik salındı" diyor Lowe. Ayrıca aynı polimerleri içeriyorlardı: poliolefinler, polietilen tereftalatlar, poliakrilamidler ve polistirenler. Her iki sakız türünde de en bol bulunan polimerler, polietilen ve polipropilen içeren bir plastik grubu olan poliolefinlerdir.

Mikroplastiklerin çoğu çiğnemenin ilk 2 dakikası içinde sakızdan ayrılmıştır. Ancak Mohanty, bunların tükürükteki enzimlerin onları parçalaması nedeniyle serbest kalmadığını söylüyor. Aksine, çiğneme eylemi, parçaların dökülmesine neden olacak kadar aşındırıcıdır. Ve 8 dakikalık çiğnemeden sonra, testler sırasında toplanan plastik parçacıkların %94'ü serbest kalmıştı. Bu nedenle Lowe, insanların sakızdan kaynaklanan mikroplastiklere maruz kalma potansiyellerini azaltmak istiyorlarsa, yeni bir tane patlatmak yerine bir parçayı daha uzun süre çiğnemelerini öneriyor.

Çalışma, kullanılan aletler ve teknikler nedeniyle 20 mikrometre genişliğinde veya daha büyük mikroplastikleri tanımlamakla sınırlıydı. Mohanty, tükürükte daha küçük plastik parçacıkların tespit edilmemiş olmasının muhtemel olduğunu ve sakızdan nano boyutlu plastiklerin potansiyel salınımını değerlendirmek için ek araştırmalara ihtiyaç duyulduğunu söylüyor.

"Tükürüğe salınan plastik, sakızdaki plastiğin küçük bir kısmıdır" diyor Mohanty. "Bu nedenle, çevre konusunda dikkatli olun ve sakızı sadece dışarı atmayın ya da sakız duvarına yapıştırmayın." Kullanılmış sakızlar uygun şekilde atılmazsa, bu da çevre için başka bir plastik kirliliği kaynağıdır.

Araştırma UCLA ve Ulusal Sağlık Enstitüleri ve Kaliforniya Koruma Konseyi tarafından finanse edilen Hawaii Üniversitesi Maximizing Access to Research Careers programı tarafından finanse edildi.

Çalışmanın deneysel yaklaşımı UCLA İç İnceleme Kurulu tarafından onaylandı.

Kaynak: Amerikan Kimya Derneği